Dinsdag 14 maart: Teacher training, Uilenjacht

Vanmorgen starten we eerst onze les Biology and Geography. Eenmaal in het kantoor van onze professor heeft hij een belangrijke mededeling. Vanavond is de meest geschikte avond om op uilenjacht te gaan. Of dat we tijd hebben om met hem mee te gaan. Tim uit Amerika is er vandaag niet dus we zijn met z’n vieren. Dit betekend dat we met de auto op pad kunnen. Onze professor legt uit dat hij met een aantal vogelspotters heeft gesproken en ze hebben hem verschillende plekken aangewezen waar we als het goed is uilen moeten kunnen horen. Het Jaar is perfect aangezien de grote hoeveelheden muizen en andere kleine prooidieren voor de uil. Bovendien is het weer vanavond lekker zacht en staat er bijna geen wind waardoor we (als het goed is) de uilen op grote afstand kunnen horen. We spreken even af waar en hoe laat iedereen opgehaald moet worden. Dat is nog eens een luxe fieldtrip. En aangezien we vanavond weer een fieldtrip maken komt de les voor vandaag te vervallen. Hanna één van de studenten is met haar friendship family naar de dierentuin geweest in Helsinki. Daar heeft ze alvast wat foto’s van uilen gemaakt dus hebben we een klein voorproefje op vanavond. Ook bekijken we nog even wat foto’s van de afgelopen fieldtrip. Onze professor verteld nog even dat we ons weer warm aan moeten kleden. Ondanks dat vandaag het zonnetje schijnt koelt het toch nog een heel eind af in de avond. Om half 9 komt hij ons bij de ingang van Kortepohja ophalen.

Ergens wel mooi dat we nu zo vroeg klaar zijn. Nu hebben we tenminste rustig de tijd om te lunchen voor we naar de teacher training school gaan. We ontmoeten Elisa in mainbuilding en van daaruit gaan we gezamenlijk naar de primairy school toe. Bijna iedere ochtend komen we hier langs wanneer we naar de campus lopen. Van de buitenkant ziet het er heel gezellig uit een mooi gebouw met een leuke speelplaats ervoor. We hebben al verhalen gehoord over hoeveel deze basisschool verschilt van iedere andere basisschool in Finland. En wanneer we binnen komen wordt ons duidelijk wat ze daarmee bedoelden. We gaan samen met de begeleidster van de trainees een lokaal in. Naast spiksplinternieuwe tafels en stoelen en een heuse fauteuil beschikt dit lokaaltje over de allernieuwste snufjes op technisch gebied. Naast de gewone overheadprojector, computer, beamer is er ook nog een overheadprojector met ingebouwde camera zodat je niet met ouderwetse sheets hoeft te werken. Nee, hier kun je gewoon een boek onder leggen waarna de bladzijde op het scherm wordt geprogrammeerd. En dit lokaal is nog niks vergleken bij het muzieklokaal dat werkelijk waar uitpuilt (Paul Helmes je zou er jaloers op zijn, ik was het in ieder geval wel) van de instrumenten. Een “textile craft” lokaal met naast naaimachines, strijkplanken met strijkijzers hele weefgetouwen. Een speciaal lokaal met twee complete keukens erin groter dan onze eigen keuken. Voor de kooklessen (of zoals wij het zouden noemen het jaarlijkse pepernotenbakken waar wij gewoon een magnetron voor gebruiken). Een gymzaal met in iedere kleedkamer hoe kan het ook anders, een sauna. En dan heb ik het nog niet over de bibliotheek (groter dan in ons dorp), de eetzaal en andere ander luxe in dit gebouw. In deze school is er een speciale groep leerlingen die wordt getraind om rondleidingen te geven voor diegene die de school komen bezoeken. Iets wat nogal regelmatig gebeurt. Onze persoonlijke gidsen uit the fifth grade nemen ons ook mee naar de lerarenkamer of launch. Nou en een launch is het zeker ingericht met een bar en luxe hoekbank lijkt dit in het niets op de Nederlandse lerarenkamers. Helaas moet ik de leerkrachten die na het lezen van het bovenstaande meteen hun baan willen op zeggen om een carrière als leerkracht in Finland te beginnen waarschuwen. Zoals al eerder gezegd is deze luxe school eerder een uitzondering dan een regel in Finland.

Om half 9 sta ik ingepakt en wel klaar om op uilenjacht te gaan. Samen met Janneke lopen we naar de poort van Kortepohja en tegelijk met ons komt onze professor er aanrijden. Met z’n vieren rijden we richting Myllyjärvi waar we de Oostenrijkse Anna ophalen die in één van de Koass studentenhuizen woont. Daarna rijden we richting Palokka. Hier moeten we volgens de vogelspotters uilen kunnen horen. Na een stuk snelweg draait onze professor een landelijk weggetje in. Na enkele minuten rijden krijgen we helemaal het gevoel in “the middle of nowhere”beland te zijn. Hij stopt de auto ergens op een zijpaadje. We stappen uit en gaan er eens goed voor staan. De beste manier van luisteren zou met dichte ogen en open mond zijn. We horen veel maar geen uilen. Toch nog niet ver genoeg de wildernis ingereden. Dan maar terug in de auto en een stuk verder rijden. Weer een nieuw bospaadje. Dit keer hebben we meer geluk. Een vreemd bijna blaffend geluid dat steeds herhaald wordt is te horen. Onze professor bevestigd ons vermoeden dat dit het geluid van een uil is. Het schijnt een bijna 60cm grootte uil te zijn. Die in het broedseizoen heel vijandig kan zijn. We stappen weer in de auto op weg naar onze volgende halte. Dit keer hoor ik niks anders dan een echte hond die aan het blaffen is. Waarschijnlijk staan we iets te dicht in de buurt van die paar huizen die hier in de wildernis te vinden zijn. Op zich had onze professor wel gelijk dat het een mooie nacht zou worden. De maan schijnt helder met maar weinig wolken in de lucht en bijna geen wind. Jammer genoeg is het zo donker dat foto’s maken bijna geen zin heeft. We maken nog een aantal stops. Voor mij blijft het helaas bij één duidelijke uil. Bij onze laatste stopplaats kwam namelijk net op het moment dat er een uil begon een auto langs geraasd. Dus zou het nog lang duren voor we hem weer zouden horen. Om 22.45 uur ben ik weer terug op mijn kamer. Ik duik maar snel mijn bed in, want morgenvroeg loopt om 6.45 mijn wekker weer af.

http://www.mijnalbum.nl/Album=N3673M7B