Donderdag 16 maart: 3 hoofdsteden in 4 dagen

Voor diegene die liever het fotoverhaal lezen:

http://www.mijnalbum.nl/Album=ETSQFLNX

Het is niet minderlang dan het onderstaande dus je bent gewaarschuwd.

Vandaag is het dan eindelijk zover. Met veel moeite hebben we voor dit weekend onze eerste trip kunnen plannen. Of eigenlijk heeft Gabi alles gepland. Ik heb gisteravond mijn tas al ingepakt, want ik moest er vanmorgen al weer vroeg uit om mijn examen Fins te maken. Om 8.00 begint het en ik wil toch wel ruim van te voren er zijn om het nog even over te kijken. Nou achteraf gezien was dat helemaal niet nodig. Wat een pittige toets. Er zat zelfs een gedeelte in dat we helemaal niet behandeld hebben tijdens de lessen. Nou ja we zien het wel. Eerst maar snel naar huis zodat ik de bende in mijn kamer nog op kan ruimen voor we vertrekken. Ik moet eigenlijk bekennen dat ik tot gisteravond niet eens wist dat we naar 2 verschillende landen gaan. Ik was er eigenlijk van overtuigd dat we naar Tallinn en Riga in Noorwegen gingen. Nou ja, we geven het feit dat we het druk hadden met het leren voor de toets maar de schuld. Nog even snel ons pap bellen om te zeggen hoe de toets is gegaan want aangezien ik mijn laptop niet meeneem heb ik de komende dagen waarschijnlijk geen contact met het thuisfront. Ook nog snel even een mailtje naar Roy sturen en meteen de mail checken. Een mailtje van mijn lerares Fins. Dit moet een vergissing zijn. De uitslag van het examen dat ik nog geen 2 uur geleden gemaakt heb staat nu al op de mail. Dat is toch iets wat ze op de Pabo ook eens moeten proberen i.p.v. de 22 werkdagen die ze er daar over doen. Maar goed de eerste 2 is binnen (en een Finse 2 staat gelijk aan een Nederlandse 7) niet dat jullie denken dat ik er niks van gebakken heb.

12.20 Ben ik dan toch zo goed als klaar om te vertrekken. Met z’n vijven gaan we op weg naar Helsinki. Op het station van Jyväskylä kopen we een kaartje naar Helsinki. We hebben nog even tijd om bij de Hesburger iets te eten voor we naar de trein moeten. Om 13.14 zet de trein zich dan toch eindelijk in beweging op weg naar Tampere waar we over moeten stappen. Ik zit samen met Anne-katrien in een ander treinstel dan de rest. De enige afscheiding tussen de treinstellen is een glazen deur. Dus het is over en weer foto’s van elkaar maken (best lachen). Op een gegeven moment komt Gabi ons treinstel binnen. Ze is zojuist door een vrouw gessssssssst omdat ze te hard aan het lachen was. Dus kwam ze ons maar even vermaken. Ik ben toch wel blij dat ik een zak drop bij me heb want, zoals ik al verwacht had krijg ik best veel last van mijn oren. Vooral in de tunnels is het erg. Voor dat we in Tampere zijn wordt er netjes in het Fins (en gelukkig ook in het Engels) omgeroepen naar welk perron we moeten. Deze keer zitten we in het zelfde treinstel. Met z’n vieren bij elkaar en Anja zit naast een niet onaantrekkelijke jongen aan de andere kant. We hebben met z’n vijven heel erg veel lol. Toch wel leuk wanneer je een andere taal spreekt dan de gemiddelde passagier. Al moeten we wel een beetje op gaan letten want dat Duits is nog heel goed te begrijpen. Alleen Janneke en ik kunnen vrijuit praten want daar kunnen zelfs onze nieuwe vrienden geen touw aan vast knopen. In Helsinki moeten we eerst even allemaal een foto maken onder het bord met daarop Helsinki. Met als gevolg dat Eva die we in de stationshal zouden treffen al naar ons perron komt gelopen. Waar bleven jullie nou zo lang? We besluiten om geld te besparen en naar de haven te lopen we hebben toch tijd genoeg. Althans dat dachten we, want wanneer we eindelijk bij de haven aankomen is Steve die een trein later vanuit Jyväskylä zou nemen nog eerder bij de haven dan ons groepje meiden.

Met z’n zeven staan we dan uiteindelijk toch bij het loket om de gereserveerde kaartjes voor de ferry op te halen. Ook nog een hele opgave voor de dame achter het loket, want 2 van ons willen eerder terug en dan blijken we ook nog allemaal in het bezit te zijn van een Finse studentenkaart. Een kwartier later staan we in de rij voor de paspoortcontrole met een leuke interculturele groep 1 Engelsman 2 Oostenrijkse 1 Duitse en een Duitse Fin en 2 Nederlandse.
Aan boord van onze ferry de Romantica is het best gezellig. Eerst even boven op het dek staan om goed te kunnen zien hoe zo’n ding nu eigenlijk kan varen met al dat ijs. Vervolgens even een lekker kopje koffie drinken met iets lekkers erbij. En dan naar de tax free shop want daar is het allemaal eigenlijk om te doen. Goedkope alcohol en snoep. Het verbaasd me dat, dat eigenlijk zo’n beetje het enige is wat je kunt krijgen. Toch zullen we met kopen moeten wachten tot de terugweg aangezien we geen plek meer hebben in onze rugzak.

Om 22.00 uur komen we dan eindelijk aan in Tallinn Nu nog op zoek naar onze Jeugdherberg. Op zich is de jeugdherberg snel gevonden. Alleen de ingang is het probleem. De hoofdingang doen ze ’s avonds namelijk op slot. Dus moeten we op zoek naar de zij-ingang. Via een klein trappenhuis komen we boven in een oud gebouw. Echt lekker ruiken en mooi eruit zien doet het niet maar we doen het er voor. Via twee grote deuren komen we in een klein kamertje terecht. We worden naar onze kamer gewezen en er wordt uitgelegd waar we ons ’s ochtends kunnen douchen. Lux is het niet maar ach ja we zijn studenten en op zich ben ik al blij met een bed. Onze paspoorten moeten worden ingeleverd zodat ze onze gegevens kunnen noteren.

Nadat we onze paspoorten weer terug hebben duiken we het nachtleven van Tallinn in. En natuurlijk komen we zoals gewoonlijk weer terecht in een karaokebar. Gabi die na haar tax free Wodka toch redelijk aangeschoten is heeft zin om te zingen. En eigenlijk heb ik er ook wel zin in. Toch jammer dat we Steve met z’n grote mond niet zo ver hebben gekregen en ook de rest voelde er weinig voor. Na een paar nummertjes gezongen te hebben begint de vermoeidheid bij de meeste van ons toch toe te slaan. Alleen Gabi en Steve willen nog een paar clubs bezoeken. We waarschuwen ze wel dat ze zachtjes moeten doen wanneer ze terug komen. Ergens kan ik wel begrijpen dat ze dat niet waren, want wanneer je tot 2 keer toe niets vermoedend een homobar binnenloopt wanneer je hetero bent heb je wel het een en ander te vertellen.

’s Morgens eerst even een beetje uitslapen vervolgens douchen en de kamer een beetje opruimen. De spullen pakken en dan op weg naar een ontbijtje. Als je ’s morgensvroeg snel wilt ontbijten moet je in Tallinn geen pannenkoeken bestellen. Anja die dit wel had gedaan moest namelijk bijna een uur wachten op haar ontbijt. Na het ontbijt zijn we gewapend met een stadsplattegrond Tallinn ingetrokken. Een supermooi oud stadje kan ik wel zeggen. Aan het einde van de dag besloot Janneke om toch samen met Steve en Anja nog een nachtje in Tallinn te blijven. Dat betekent dat we met z’n vieren ons avontuur voortzetten naar Riga. Terwijl Steve, Janneke en Anja de nodige dingen gaan regelen om de ferry over te boeken ga ik samen met Anne-Katrien, Eva en Gabi op zoek naar een gezellig restaurantje. Daarna moeten we nog even wat boodschappen inslaan voor in de bus. Het is nog een hele zoektocht naar het busstation. En wanneer het net lijkt of de straat doodloopt, geven we de hoop al bijna op om nog op tijd te komen.

Toch weten we met behulp van een vriendelijke Tallinner of hoe je die mensen hier ook noemt onze eindbestemming te bereiken. Nu maar hopen dat ze er geen probleem van maken dat we nog maar met z’n vieren zijn i.p.v. de zeven waarvoor gereserveerd is. Gelukkig ze doen niet moeilijk. Kleinigheidje is alleen dat we ook hier niet met euro’s kunnen betalen. Gelukkig kunnen we onderling het één en ander wisselen en zitten we even later in de bus op weg naar Riga. Een lange rechte weg. En toch kunnen we heerlijk genieten van het uitzicht. Want hoe verder we in de buurt van Riga komen. Hoe roder de lucht van de ondergaande zon kleurt. Echt heel erg mooi om te zien. Minder mooi zijn die vervelende russen die zonder te vragen rustig hun stoel plat leggen. En dat terwijl de beenruimte al zo beperkt is.

Als we dan eindelijk in Riga zijn om 23.20 moeten we nog op zoek naar ons hostel hier. Steve heeft er een paar dagen geleden gelogeerd en hij verzekerde ons dat het er allemaal goed uitzag. Eenmaal binnen moeten we eerst aan de portier van de nachtclub onder het hostel duidelijk maken dat we voor het eerst inchecken. Vervolgens moeten we de trap op waarna we bij een kleine incheckbalie komen. Het meisje zoekt onze namen op en weer moeten we onze paspoorten afgeven. Vervolgens geeft ze ons de sleutel en wijst ons onze kamer. Gelukkig maken ze er hier ook geen probleem van dat we maar met z’n vieren zijn. De kamer ziet er heel erg lux uit en dat is niet het enige. Ook de badkamer is schitterend. Het hostel beschikt over een gezamenlijke keuken met gratis internetmogelijkheden. Een mooie gelegenheid om even aan het thuisfront te laten weten dat we veilig in Riga zijn aangekomen. Gabie schrijft ondertussen even haar kaarten voor de familie. En boven zijn Eva en Anne-Katrien aan het genieten van een heerlijke douche. Zeker weten dat ik zo meteen hun voorbeeld volg. Best leuk wanneer Roy online komt. De eerste vraag is waar ik nu ben. Riga niet dat ik er al veel van heb gezien maar dat komt morgen. Eerst maar eens lekker douchen en uitslapen want het belooft morgen een lange dag te worden.

Omdat we gisteravond nog geen tijd gehad hebben om geld te wisselen moeten we eerst op zoek naar een pinautomaat voor we ons uit kunnen checken. Op zich is deze snel gevonden al ziet ie er wel gevaarlijk uit met een glasplaat ervoor. Volgens Eva gaat deze vanzelf omhoog wanneer je, je pinpas invoert. Ik vertrouw het niet helemaal dus laat het eerst iemand anders even uitproberen. Waar we ons gisteren heel erg rijk voelden voel ik me nu toch een beetje arm. Want voor de €43,- die ik pin krijg ik maar 30 Lets. Waarvan ik er dadelijk al meteen weer 8 af moet geven. In ons hostel vragen we meteen ook even naar een stadsplattegrond. We krijgen een boekje met daarin een route door Riga en beschrijvingen van alle bezienswaardigheden. Eerst maar eens op zoek naar een ontbijtje. Hier blijkt meteen dat mijn Lets toch wel meer waard zijn dan de euro.

Halverwege de dag komen we allemaal tot de conclusie dat onze camera’s niet goed genoeg zijn. Stuk voor stuk geven ze aan dat de batterijen leeg raken en het aantal foto’s dat genomen kan worden slinkt ook met de minuut. Alleen Eva blijft de hele tijd lachend overal foto’s van nemen. Ze heeft van iemand zo lang een kaart kunnen lenen van 1 gigabyte. Niet eerlijk! Het is moeilijk te zeggen welk stadje er nu leuker is. Ik vind wel dat we van Riga meer hebben kunnen genieten met onze georganiseerde toer. Waar we in Tallinn zelf op zoek moesten naar leuke bezienswaardigheden was hier de route al voor ons uitgestippeld.

In eerste instantie zouden we om 23.40 de bus terug nemen maar het leek ons verstandiger om een bus later te pakken. Waarschijnlijk zouden we dan beter kunnen slapen (omdat we vermoeider zijn) en bovendien is er om 5.00 uur toch nog niet zoveel te beleven in Tallinn. We zoeken het cafeetje weer op waar we vanmorgen geluncht hebben, omdat we gezien hebben dat het eten hier erg goedkoop is. Bovendien wordt er life muziek gespeeld en we kunnen wel wat vermaak gebruiken. ’s Avonds wil Anne-Katrien nog even naar wat gebouwen toe om een foto te maken wanneer ze verlicht zijn. Pech voor haar dat juist dat gebouw waar ze een foto van wilde hebben niet verlicht is. Dan nog maar even terug een pub in. Tot dat we daar zo’n beetje letterlijk de deur uit worden gewerkt. En dan op weg naar de bushalte in de hoop dat ze hier de Finse tijden aanhouden. Helaas voor ons leek het meer op de Nederlandse tijd. Want om 02.40 zou de bus eigenlijk komen. Dus niet! En ik moet zeggen dat het ondanks het mooie weer van de hele dag het toch aardig afkoelt ’s avonds. Gelukkig had Gabie nog een beetje wodka over. Ik kan je wel zeggen dat je het daar meteen een stuk warmer van krijgt. Gelukkig zijn we niet de enige die staan te wachten. Er is ook nog een Engelsman en een Ier die erg verbaasd zijn wanneer we over Stoke beginnen. Zou het dan echt zo’n gehucht zijn waar Sam en Steve vandaan komen.

Wanneer de bus er dan eindelijk is doet de buschauffeur er ook nog moeilijk over dat we met z’n drieën op een kaart geboekt staan. Fins, Engels, gebarentaal het lijkt allemaal niet echt te werken. Pas als we één voor één de stoelnummers aanwijzen lijkt hij het te snappen. Natuurlijk ben ik de enige die niet in een bus kan slapen. Dit geeft me echter wel de gelegenheid om volop van de zonsopkomst te genieten. En wat ik tijdens de fieldtrips niet ben tegengekomen kom ik nu dus wel tegen. Verscholen tussen de bomen aan de rand van een openveld staat daar in de ochtendzon een hert. Schitterend gewoon. Helemaal geweldig, helaas rijd de bus te hard om er een foto van te maken of mijn medepassagiers te waarschuwen.