Dinsdag 10 januari: Mijn eerste Skilessen

Ja, sorry hoor maar ik moet dit gewoon even kwijt. Ben vanavond wezen skiën, voor de allereerste keer in mijn leven. Mijn god wat een ervaring. Ik weet niet goed of ik het nou leuk moet vinden of niet. Eigenlijk begon het al bij het omkleden want als je gaat skiën, wil je het natuurlijk niet koud krijgen. Ondergoed, thermo-ondergoed, skisokken, skibroek, dikke trui, das, oorwarmers, ski-jack, en skihandschoenen. Ik moet eruit gezien hebben als een michelin-mannetje, maar koud heb ik het in ieder geval niet gehad. Vervolgens naar de skibaan gelopen. Binnen de juiste schoenen uitgezocht. En dan aandoen. Dat op zich is al een hele overwinning wanneer het lukt. En als je er dan ook nog op kun lopen, al moet je met je armen je benen omhoog tillen, omdat je beenspieren het gewicht van de skischoenen niet aankunnen. Vervolgens de juiste latten en stokken er bij zoeken en je bent klaar om de piste te trotseren. We beginnen meteen goed eerst met al je spullen deze mega berg beklimmen (lees: heuveltje). Vervolgens de latten neerleggen en je schoenen erin vastklikken. Ik kan je nu al zeggen dat ik morgen spierpijn heb. Is het niet van het skiën dan is het wel hiervan. Gelukkig legt mijn eigen privé ski-leraar Steve alles heel netjes uit. Eén klein probleempje ik begrijp duidelijk niet alle engelse woorden die hij gebruikt. Want bij mij eerste afdaling die we langzaam zouden beginnen, zit er bij mij meteen een versnelling in. En hoe ver ik mijn ski’s ook naar elkaar toedraai stoppen doe ik niet. En dat houten bankje in de verte komt ineens een stuk dichterbij. Gelukkig kan ik hem nog net ontwijken om vervolgens in de (gelukkig zachte) sneeuw te vallen. Mijn god wat ging dat hard ik sta nog te trillen op mijn ski’s. Volgende afdaling nog maar een keer goed geluisterd naar de uitleg. Op de één of andere manier werkt het gewoon niet. Weer gevallen! Dan maar een andere tactiek toepassen. Steve achteruit de berg (lees: heuvel) af en ik zijn stokken vast houden en in de vooruit. Het begin waar het nog vrij plat is gaat goed, maar waar het steiler wordt maken we ineens weer veel te veel vaart. We raken in een soort slip en wanneer Steve me niet had vastgegrepen was ik vast en zeker weer onderuit gegaan. Nog maar een keer proberen nog meer uitleg over het remmen. Wanneer je namelijk je ski’s plat houd blijf je vaart maken. Je moet ze juist iets naar binnen draaien. Deze keer lukt het beter. Ik kom redelijk goed en heelhuids beneden. Toch vind ik het welletjes geweest. Gabi die eigenlijk niet zo’n zin had om te skiën wil mijn tijd wel volmaken. Terwijl zij binnen mijn schoenen gaat halen weet Ewa mij over te halen om nog één keer de afdaling te maken. Ewa die zelf niet op ski’s staat zal mij tegenhouden wanneer ik te hard ga. Ik breng het er dit keer redelijk vanaf. Ik heb vandaag in ieder geval geleerd hoe ik mijn ski’s aan moet doen want zelfs dat is iets wat voor een beginner als ik een hele opgave is. Na het skiën is er wederom een filmavond bij Steve. Maar deze keer een minder geslaagde filmavond. Punt één is de film “Cape Fear” niet helemaal mijn genre (horror) en ten tweede krijg je inderdaad spierpijn in je scheenbenen van het skiën. Ik wist niet dat daar ook spieren zaten. Na ja, hopelijk gaat het volgende week beter en kunnen we de lift proberen. Want ook dat schijnt een hele uitdaging te zijn voor een beginnende skiër.